Opowiadanie Hania pochodzi z wczesnego okresu twórczości Sienkiewicza i stanowi środkowe ogniwo tak zwanej „małej trylogii”, złożonej z nowel: Stary sługa, Hania i Selim Mirza. Narratorem wszystkich opowieści jest Henryk, zamożny młody szlachcic.
Szesnastoletni panicz Henryk czuje się odpowiedzialny za niewiele młodszą od niego Hanię, sierotę, wnuczkę zmarłego służącego. Sienkiewicz okazuje się spostrzegawczym psychologiem, pokazując burzliwe przejście od młodzieńczości do dorosłości. Bohaterowie muszą dokonywać wyborów, które będą miały konsekwencje dla całego ich późniejszego życia.