W mroku gwiazd

Tadeusz Miciński

„Lucifer” znaczy „Niosący światło”. Ów upadły Anioł Światłości, jest jednym z głównych bohaterów poezji Micińskiego Walka o wydobycie się z otchłani ciemności, przetwarzanie mrocznych sił wyobraźni w jasne piękno sztuki – to droga człowieka i artysty. Jak pisze znawca twórczości Micińskiego, Edward Boniecki: „Bo w ciemnościach skrywa się duch i tak właśnie należy szukać prawdziwego światła. Trzeba zanurzyć się w nieświadomym, aby doświadczyć żywiołu życia, dotknąć twórczej istoty ducha, który jest samym życie. Ale trzeba się przy tym roztopić w mroku […]. To tak, jak w doświadczeniach wewnętrznych mistyków, których słowa Miciński przywołuje co rusz, jawnie i ukrycie w wierszach”.
Tadeusz Miciński (1873-1918) – polski poeta, dramatopisarz, prozaik, publicysta; jeden z najwybitniejszych poetów Młodej Polski, prekursor ekspresjonizmu i surrealizmu w literaturze polskiej. Interesował się filozofią, psychologią i okultyzmem. Zaangażowany w sprawę niepodległościową. Czas I wojny spędził w Rosji. Został zamordowany w drodze powrotnej do Polski. Debiutował w 1896 roku jednocześnie jako poeta (poematem Łazarze), prozaik (nowelą Nauczycielka) i dramatopisarz (dramatem Marcin Łuba). Wybrane dzieła: zbiór poezji W mroku gwiazd, dramaty Kniaź Patiomkin, W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu, Termopile polskie; powieści Nietota, Xiądz Faust, Wita, a także zbiór artykułów Do źródeł duszy polskiej.
pobierz na Komputer
w formacie PDF
sponsorem
tej książki jest