Hymny Kasprowicza należą do najwcześniejszych przejawów polskiego ekspresjonizmu. Cechuje je poetyka kontrastu, zawierają wizje katastroficzne, a język ma silne zabarwienie emocjonalne. Przedstawiają sytuację egzystencjalną człowieka obarczonego grzechem i obawiającego się śmierci. Święty Boże, Święty Mocny podejmuje problem odpowiedzialności Stwórcy za ludzkie cierpienie. Podmiot liryczny wypowiada bunt przeciwko okrutnemu porządkowi świata.