Barwy duszy

Marcelina Kulikowska

Zbiór zawiera dziesięć pełnych emocji wierszy wybranych z tomu Barwy duszy. Stanowią one wyraz modernistycznego cierpienia, zawieszenia między pragnieniem życia a śmierci. Są wśród nich również dwa piękne sonety: Nie wiem, co świat, a co są myśli moje… i Namiętność. Zamykający tom utwór Excelsior… jest pragnieniem wyzwolenia się z cierpień; kulminacją poszukiwań siły, aby na nowo zacząć „żywe lubić”. Niestety, Marcelina Kulikowska przegrała ze swoim cierpieniem – popełniła samobójstwo, strzeliła sobie w serce, w wieku 38 lat.
Marcelina Kulikowska (1872-1910) – polska poetka, pisarka, autorka zbioru reportaży Z podróży po kraju, pedagog, feministka, działaczka społeczna i oświatowa. Ukończyła studia przyrodnicze na uniwersytecie w Genewie. Działalność prozatorską zaczynała od pisania dramatów (Król Mieszko II, Mistrz Zenon). Jej debiut poetycki Z cyklu: Dzisiejszym dniom był poświęcony rewolucji 1905 roku. Natomiast w tomiku Dusze kobiece… Serca kobiece dominują tematy związane z kobiecym doświadczeniem: macierzyństwo i prawo do wolności osobistej. Za jej życia ukazała się jeszcze powieść W promieniach oraz poemat dramatyczny Bolesław Chrobry. Zmarła śmiercią samobójczą. Staraniem jej przyjaciółki, Heleny Witkowskiej, ukazały się jeszcze: ostatni tom poezji Barwy duszy, zbiór nowel Frania. Dziecko śmierci oraz pamiętnik.